Questa è Enida

Selalu sangat saya mulakan ayat saya dengan, “Bila awak tak ada…” Jadi kali ini saya tak nak mulakan dengan ayat cliché saya tu. Nanti awak kata saya terlalu senang dibaca, macam buku Tadika Kemas Paya Redan. Begitu mudah dan predictable nya.

.

Walaupun saya tak mulakan ayat saya dengan, “Bila awak tak ada…”, yang saya bayangkan ialah ketiadaan awak. Sebab awak memang selalu tak ada. Dan walaupun dah jumpa awak sekejap, bila awak berangkat pergi lagi, jiwa saya mesti akan jadi predictably lonely. Empty macam katil saya.

.

Terima kasih for listening to my chuckles dengan hati. Ketawa saya yang berjurai airmata tu hanya awak yang tau. You looked at my smiles tak hanya dengan mata. Awak genggam tangan saya tanda faham penat saya yang tak ada tempat sandaran hati. Awak tau hati saya. Awak tau saya setia. Tapi mungkin hanya awak yang hargai. Dan mungkin apa yang saya nantikan ini tak ada erti. Saya tak tau apa yang saya mau.

.

Waktu awak berangkat pergi tak menoleh memandang saya, dalam faham dan dalam terbiasa, airmata saya menitik juga. Kita berdua memang banyak bercerita dan bertanya. Kalau dulu, “Kenapa mesti mencari makna?” Tapi sekarang, apalah ertinya sekadar bertanya.

.

Bila awak tak ada, hati saya jadi dingin kuat merajuk berfikir diam.

.

Hati saya jadi diam.

.

Yeah, what’s the point?

.

.